"เคยได้ยินคำนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่าได้ยินมาจากไหน เป็นสุภาษิต หรือคำพังเพยหรือเปล่าครับ
อยากทราบความหมายจริงๆของคำว่า "ถิ่นกาขาว" ครับ"
หลายคนมาตอบเช่น ...
--ถ้าแปลตามตรง.. ของคนเขียนที่ต้องการจะสื่อก็คือ
กา มีแต่..สีดำ... ไม่เคยมี กาที่ใด ในโลกนี้มีสีขาว
การที่พูดว่า "ถิ่นกาขาวก็คือ "ถิ่นที่เห็นผิดเป็นชอบ "
มองสิ่งผิด ๆว่าเป็นสิ่งถูก คือตรงข้ามกับความถูกต้องทั้งหมด
มองขาวเป็นดำ ดำเป็นขาว "หรือสังคมที่มีความคิดผิดเพี้ยน"
มองไม่ออกว่าสิ่งใหนคือสิ่งผิดหรือถูก
---เคยได้ยินคำว่า สันดานกา ไหมครับ เขาเอามาเปรียบเทียบกับคนที่ นิสัยไม่ดี หรือ เป็นคนเลว นั่นแหละ
กาถึงจะเป็นสีขาว มันก็ยังเป็นอีกา มีสันดานกา อยู่วันยังค่ำ
เหมือน คนชั่วที่อ้างตัวว่าเป็นคนดีนั่นแหละ อ้างตัวอย่างไร มันก็เป็นคนชั่วอยู่นั่นเอง
แต่ไอ้พวกนี้น่ากลัวตรงที่ มักจะมีคนฉลาดน้อย หลงเชื่อว่ามันเป็นคนดี แล้วช่วยมันทำเรื่องชั่วๆ โดยคิดว่าเป็นเรื่องดี สร้างความวุ่นวายแตกแยกให้กับบ้านเมือง แล้วทำให้พวกนี้มันได้ครองเมือง จึงเป็นที่มาของคำว่า "ถิ่นกาขาว"
---ร่ายเป็นกลอนมา
เอาความหมายเต็มๆม่ให้อ่าน ค่ะ
ทำนายที่เคยมีช้านานนัก เริ่มประจักษ์ให้เห็นเร้นไม่ได้
หลวงพ่อฤาษีลิงดำเคยทำนาย เมื่อถึงปลายรัชกาลผ่านเข้ามา
ประเทศชาติจะรุ่งเรืองและเฟื่องฟุ้ง น้ำมันผุดขึ้นมาจนเห็นค่า
พวกกาขาวจะบินรี้หนีเข้ามา เป็นประชาจนเต็มพระนคร
ชนทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร
ออกพระนามลือชื่อดั่งทินกร องค์อมรเอกบุรุษแห่งแผ่นดิน
ชาวประชาจะปิติยิ้มสดใส แต่อกไหม้หนอนกินข้างในสิ้น
จะมีพวกกาฝากคอยกัดกิน เพื่อให้ได้สิ่งถวิลสมจินตนา
จะมีการต่อตีกันกลางเมือง ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า
คอรัปชั่นจะกัดกร่อนทั้งพารา ประดุจปลวกกินฝานั้นปะไร
ข้าราชการตงฉินถูกประณาม สามคนหามสี่คนแห่มาลากไส้
เกิดวิกฤติผิดเพี้ยนโดยทั่วไป โกลาหลหม่นไหม้ไร้ความดี
ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว ถ้วนทุกทั่วจะหมุดขุดรูหนี
ไม่แน่ใจสิ่งที่ทำนำความดี เกรงเป็นผีตายตกไปตามกัน
พุทธศาสน์จะถูกรุกและล้ำ มิตรเคยค้ำเป็นศัตรูมุ่งอาสัญ
เกิดวิกฤติธรรมชาติอุบาทว์ครัน พายุลั่นน้ำถล่มดินทลาย
แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย
เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน
ข้าเป็นนายนายเป็นข้าน่าสมเพช ผู้มีบุญมีเดชจะสูญสิ้น
ทั้งพฤฒาอาจารย์ลือระบิล จะร่วงรินดุจใบไม้ต้องสายลม
ความระทมจะถมทับนับเทวศ ดั่งดวงเนตรมืดบอดสุดขื่นขม
คนที่ดีจะก้มหน้าสุดระทม ส่วนคนชั่วหัวร่อร่าทำท่าดัง
จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาว ควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง
ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ
ศิวิไลซ์จะบังเกิดในสยาม หลังฝนคร้ามลั่นครืนจะยืนได้
จะเข้าสู่ยุคมหาชนพาไป เปลี่ยนเมืองใหม่ศักราชแห่งประชา
คนชั่วจะถูกปราบราบคาบสิ้น แผ่นดินเดือดสูญหายไร้ปัญหา
ประเทศชาติผ่านวิกฤติด้วยศรัทธา ยามเมื่อฟ้าศรีทองผ่องอำไพ...
จริงๆ แล้วมันคือ อะไร มาจากไหน.....
พบว่า เต็มๆ คือ
"มหากาฬ พาลยักษ์ รักมิตร สนิทธรรม จำแขนขาด
ราชโจร ชนร้องทุกข์ ยุคทมิฬ ถิ่นกาขาว ชาวศรีวิไล"
คำพยากรณ์ชะตาบ้านเมืองซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไป ก็คือ “เพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา” เป็นบทร้อยกรองเกี่ยวกับการทำนายเหตุการณ์บ้านเมืองในสมัยกรุงศรีอยุธยา คาดว่าแต่งขึ้นในสมัยพระเจ้าปราสาททองและสมเด็จพระนารายณ์มหาราช แต่ไม่ปรากฏตัวตนผู้แต่ง
แล้วก็มีการตีความกันว่า คำทำนายที่ว่านี้เกี่ยวข้องกับการเมืองการปกครองของไทยในสมัยรัตนโกสินทร์
คำทำนายนี้อาจจะมีคนสงสัยในแง่มุมต่างๆ กันไป แต่ที่ผมและเพื่อน คือ ดร. นำชัย ชีววิวรรธน์ สงสัยก็คือ คำทำนายนี้มีที่มา-ที่ไป อย่างไรกัน?
ข้อมูลเบื้องต้น (ณ วันพฤหัสบดีที่ 25 มกราคม 2550)
ในบทความเรื่อง 'คำทำนาย' เขียนโดยอาจารย์ ส. พลายน้อย ในวารสาร ความรู้คือประทีป ฉบับที่ 1/45 หน้า 29 ระบุไว้ว่า
มีคำทำนายที่เกี่ยวกับบ้านเมืองที่คนแต่ก่อนจำกันได้และพูดถึงอยู่เนืองๆ คือ "มหากาฬ พาลยักษ์ รักมิตร สนิทธรรม จำแขนขาด ราชโจร ชนร้องทุกข์ ยุคทมิฬ ถิ่นกาขาว ชาวศรีวิไล" คำทำนายดังกล่าวมีเขียนต่างกัน 2 แห่ง คือ "จำแขนขาด" ในที่บางแห่งเขียนเป็น "พาหาขาด" และ "ชาวศรีวิไล" บางแห่งเขียนเป็น "ชาวศิวิไลซ์" อ้างว่ามาจาก civilize จึงทำให้เห็นว่าเป็นคำทำนายที่ผูกขึ้นใหม่ ในประวัติของวัดราชบุรณราชวรวิหารอ้างว่าพบคำทำนายนี้จารึกด้วยอักษรขอมว่า "พระพุทธศากราชล่วงแล้ว 2367 ข้าพเจ้าสมเดดพระศรีสมโพธิราชครูผู่มีปราดทนาจะให้ปวงสัตว์ได้รู้ปริศนาพยากรณ์ดังนี้ (คือคำทำนายข้างต้น)" ซึ่งเป็นเรื่องที่จะต้องพิจารณาในโอกาสต่อไป
เช่น..
๑.มหากาฬผ่านมหายักษ์
๒.รู้จักธรรม
๓.จำต้องคิด
๔.สนิทธรรม
๕.จำแขนขาด
๖.ราษฏร์ราชาโจร
๗.นั่งทนทุกข์
๘.ยุคทมิฬ
๙.ถิ่นกาขาว
๑๐.ชาววิไล





แนะนำโดย : วาไรตี้ https://hotelemeraudeplage.com