ในทฤษฎีทางกายภาพ ของจิตใจ แนวคิดคือการแสดงแทนทางจิต ซึ่งสมองใช้เพื่อแสดงถึงคลาสของสิ่งต่าง ๆ ในโลก กล่าวคือ แท้จริงแล้ว เป็นสัญลักษณ์หรือกลุ่มของสัญลักษณ์ที่ประกอบขึ้นจากวัสดุทางกายภาพของสมอง แนวคิดคือสิ่งจำลองทางจิตใจที่ช่วยให้เราสามารถอนุมานได้อย่างเหมาะสมเกี่ยวกับประเภทของตัวตนที่เราพบในชีวิตประจำวัน มโนทัศน์ไม่ได้ครอบคลุมการเป็นตัวแทนทางจิตทั้งหมด แต่เป็นเพียงส่วนย่อยของแนวคิดเหล่านั้น การใช้แนวคิดมีความจำเป็นต่อกระบวนการทางปัญญา เช่น การจัดหมวดหมู่ความจำการตัดสินใจ การเรียนรู้และการอนุมาน แนวความคิดถูกคิดว่าจะเก็บไว้ใน หน่วยความจำคอร์เทกซ์ระยะยาวในทางตรงกันข้ามกับความทรงจำ ที่เป็นฉาก ของวัตถุและเหตุการณ์เฉพาะซึ่งพวกมันเป็นนามธรรม แนวคิด ซึ่งถูกเก็บไว้ใน ฮิ บโปแคมปัส หลักฐานสำหรับการแยกตัวนี้มาจากผู้ป่วยที่ ได้รับความเสียหายจากฮิปโปแคมปัส เช่นผู้ป่วย HM นามธรรม _จากเหตุการณ์และวัตถุ hippocampal ของวันไปสู่แนวคิดเกี่ยวกับเยื่อหุ้มสมองมักถูกมองว่าเป็นการคำนวณที่อยู่ภายใต้ (บางขั้นตอนของ) การนอนหลับและการฝัน หลายคน (เริ่มต้นด้วยอริสโตเติล) รายงานความทรงจำแห่งความฝันซึ่งดูเหมือนจะผสมผสานเหตุการณ์ของวันนั้นกับแนวคิดและความทรงจำทางประวัติศาสตร์ที่คล้ายคลึงหรือเกี่ยวข้อง และแนะนำว่ากำลังถูกจัดเรียงหรือจัดเป็นแนวคิดที่เป็นนามธรรมมากขึ้น ("การเรียงลำดับ" เป็นอีกคำหนึ่งสำหรับแนวคิด และ "การเรียงลำดับ" จึงหมายถึงการจัดระเบียบเป็นแนวคิด)