ยานอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้บางส่วนแบบอัตโนมัติลำแรกคือกระสวยชั้นBuranซึ่งเปิดตัวโดยสหภาพโซเวียตเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2531 แม้ว่าจะทำการบินเพียงเที่ยวเดียวและไม่มีลูกเรือ เครื่องบินอวกาศลำนี้ได้รับการออกแบบมาสำหรับลูกเรือและมีลักษณะคล้ายคลึงกับกระสวยอวกาศของสหรัฐฯ อย่างมาก แม้ว่าเครื่องส่งกำลังเสริมที่ใช้เชื้อเพลิงเหลวและเครื่องยนต์หลักจะอยู่ที่ฐานของถังภายนอกในกระสวยอวกาศของอเมริกา การขาดเงินทุนซึ่งซับซ้อนโดยการสลายตัวของสหภาพโซเวียตทำให้ Buran ไม่สามารถบินต่อไปได้ ต่อมากระสวยอวกาศได้รับการแก้ไขเพื่อให้สามารถกลับเข้ามาใหม่ได้เองในกรณีที่จำเป็น ตามVision for Space Explorationกระสวยอวกาศถูกปลดระวางในปี 2554 สาเหตุหลักมาจากอายุที่มากและค่าใช้จ่ายสูงของโปรแกรมที่สูงถึงกว่าพันล้านดอลลาร์ต่อเที่ยวบิน บทบาทการขนส่งมนุษย์ของกระสวยจะถูกแทนที่ด้วยSpaceX Dragon 2ของSpaceX และ CST -100 StarlinerของBoeing เที่ยวบินแรกของ Dragon 2 เกิดขึ้นในวันที่ 30 พฤษภาคม 2020 บทบาทการขนส่งสินค้าหนักของกระสวยจะถูกแทนที่ด้วยจรวดที่ใช้แล้วทิ้ง เช่นระบบปล่อยอวกาศและ จรวดวั ล แคน ของULAรวมถึงยานปล่อยเชิงพาณิชย์ SpaceShipOneของScaled Compositesเป็นเครื่องบินอวกาศ ใต้วงโคจรที่นำกลับมาใช้ ใหม่ ได้ ซึ่งบรรทุกนักบินMike MelvillและBrian Binnieในเที่ยวบินติดต่อกันในปี 2547 เพื่อคว้ารางวัลAnsari X Prize บริษัท ยานอวกาศ จะสร้างSpaceShipTwo ขึ้นมา แทนที่ ฝูงบินของ SpaceShipTwos ที่ดำเนินการโดยVirgin Galacticมีแผนจะเริ่มเที่ยวบินอวกาศส่วนตัว ที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ ซึ่ง บรรทุกผู้โดยสารแบบชำระเงินในปี 2014 แต่ล่าช้าหลังจากการชนของ VSS Enterprise