ในปี 1943 การผลิตจรวด V-2เริ่มขึ้นในเยอรมนี ได้รับการออกแบบโดยPeenemünde Army Research CenterโดยมีWernher von Braunดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการด้านเทคนิค V-2 กลายเป็นวัตถุประดิษฐ์ชิ้นแรกที่เดินทางสู่อวกาศโดยข้ามเส้น Kármánด้วยการปล่อยMW 18014 ในแนวดิ่ง เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2487 Doug Millard นักประวัติศาสตร์อวกาศและผู้ดูแลเทคโนโลยีอวกาศที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ ลอนดอนซึ่งจัดแสดง V-2 ในโถงนิทรรศการหลัก กล่าวว่า "V-2 เป็นการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีแบบก้าวกระโดด เราไปถึงดวงจันทร์โดยใช้เทคโนโลยี V-2 แต่นี่เป็นเทคโนโลยีที่พัฒนาด้วยทรัพยากรจำนวนมหาศาล รวมถึงบางอันที่น่ากลัวเป็นพิเศษ โปรแกรม V-2 มีราคาแพงมากในแง่ของชีวิต โดยพวกนาซีใช้แรงงานทาสในการผลิตจรวดเหล่านี้" ควบคู่ไปกับ โครงการ ขีปนาวุธนำวิถี ของเยอรมัน จรวดยังใช้กับเครื่องบินทั้งเพื่อช่วยบินขึ้นในแนวราบ ( RATO ) บินขึ้นในแนวดิ่ง ( Bachem Ba 349 "Natter") หรือเพื่อส่งกำลังให้กับพวกมัน ( Me 163ดูรายชื่อจรวดนำวิถีสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ของเยอรมนี). โครงการ จรวด ของฝ่ายสัมพันธมิตรใช้เทคโนโลยีน้อยกว่า ส่วนใหญ่อาศัยขีปนาวุธไร้คนขับอย่างจรวด Katyushaของโซเวียตในบทบาทของปืนใหญ่ และขีปนาวุธต่อต้านรถถังบาซูก้า ของอเมริกา สิ่งเหล่านี้ใช้สารเคมีขับดันที่เป็นของแข็ง