เพื่อสร้างความก้าวหน้าภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ กลุ่มวิจัยกลับไปที่กระดานวาดภาพและรวมหัวกันเพื่อหาว่าชุดว่ายน้ำช่วยให้นักว่ายน้ำว่ายน้ำเร็วขึ้นได้อย่างไร พวกเขาถามคำถามเหล่านี้: "ลักษณะท่าทางการว่ายน้ำของนักว่ายน้ำที่เก่งที่สุดมีลักษณะอย่างไร" และ "ชุดว่ายน้ำต้องมีการแสดงแบบใดเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับนักว่ายน้ำที่ไม่ได้เก่งในการพยายามที่จะบรรลุการเคลื่อนไหวนั้น" จากมุมมองทั้งสองนี้ ห้องปฏิบัติการจึงเริ่มพัฒนาชุดว่ายน้ำ ประสิทธิภาพสูงชุดใหม่เพื่ออธิบายการเคลื่อนไหวที่ใช้ในการว่ายเร็ว ระบบวิเคราะห์การเคลื่อนไหวใต้น้ำที่ทันสมัย ​​และระบบวิเคราะห์ myoelectric ใต้น้ำที่มหาวิทยาลัย Tsukuba ถูกนำมาใช้ มีการตัดสินใจที่จะจำกัดโฟกัสของการเคลื่อนไหวการว่ายน้ำให้แคบลงไปที่การเตะปลาโลมาที่นักว่ายน้ำเกือบทุกคนใช้เมื่อเริ่มการแข่งขันและหลังผลัดกัน เมื่อพวกเขาวิเคราะห์ลักษณะเฉพาะของท่าโลมาคิกของนักว่ายน้ำที่เก่งที่สุดในการแข่งขันแล้ว พวกเขาก็เริ่มมองหาการพัฒนาด้านวัสดุ รูปทรง และการออกแบบ ฯลฯ เพื่อให้ชุดว่ายน้ำมีประสิทธิภาพที่จำเป็นต่อการเคลื่อนไหวดังกล่าว